စကားေတြေၿခာက္ကပ္အက္ကြဲ ေဆာင္းရာသီႏႈတ္ခမ္းမ်ား

မင္းနဲ ့ငါ့ရဲ ့ အေသးစားလြဲေခ်ာ္မႈလား အဲဒီ့ ေၿမ ေရ ေလ ထုထဲ
ရွပ္တိုက္လြင့္စင္ လာတဲ့ မီးထုထည္ အစိုင္အခဲလား ဒီဓာတ္ၾကီး
ေလးပါးထဲကကို ေၿပးလို ့မလြတ္ ( ႏိုင္ ) ေတာ့ဘူးလား ၾကည့္စမ္း
တြယ္ငင္ေနလိုက္ပံုက တစ္ႏြယ္ငင္ တစ္စင္ပါ ဖန္ခြက္
တစ္ခြက္ေတာင္ မ မယူႏိုင္ေတာ့ ( ဘူးဆို ) ေပမယ့္ ငါ့ဇီ၀ၿဖစ္စဥ္ ထဲ
ေရာဂါတစ္ခုရဲ ့ပ်ံ ့ပြာေရးစနစ္ ( အလိုေလ်ာက္စနစ္ ) ေတြ
စကတည္းကနစ္ သြားခဲ့သလို လႈပ္ ( စိ ) လႈပ္ ( စိ ) ရြ ( စိ ) ရြ ( စိ ) ေတြ
ဒါ
ဟာ . . . . . ကဗ်ာအေရးအသားလား ငါ့အေရးအသား
မဟုတ္ဘူးဆို ဘယ္သူ ့အေရးအသားလဲ လက္နဲ ့ဖမ္းၿပီး ကဗ်ာထဲ ပစ္ပစ္ထည့္
ေနတယ္မ်ား ထင္ေနၾကသလား စကားလံုးေတြ
မ်က္လံုးဖြင့္ၿပီး ေတာက္ေလွ်ာက္ဖတ္ၾကည့္ဖို ့
မ်က္လံုး မိွတ္လိုက္တာနဲ ့ တစ္ခါတည္း ေမ့ပစ္လိုက္ဖို ့
ၿပီး
အစကေန အရင္အတိုင္း ၿပန္ဖတ္ဖို ့
စိတ္ မႈဇုန္ရဲ ့အ၀န္းအ၀ိုင္း အက်ယ္အၿပန္ ့မွာ အပ္တစ္ဖ်ားစာ သာသာေလာက္
ရွိတဲ့ မစို ့မပို ့ ေခ်ာက္တိေခ်ာက္ခ်က္ ဦး ( ဆံုး ) ေႏွာက္ ( ယွက္ခံရမႈ ) နဲ ့
ကဗ်ာ ( ဆရာ ) ၿဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ ငါတေကာေကာ ငါ
သနားစရာ သတၱ၀ါ
သတၱ၀ါတိုင္းက သနားစရာ သနားစရာဆိုတာ သတၱ၀ါေတြအတြက္ပင္ သီးသန္ ့ၿဖစ္ေၾကာင္း . . . . .
. . . . . . . . . . . . . ။ ။