မႈန္ၿပၿပ ေဆာင္းတစ္ညကို
သတိရတယ္ ...
မနက္ၿဖန္ဟာ ပြင့္လင္းရာသီရဲ ့
ပထမဆံုး ေန ့ မ်ားလား ....
နင္ခ်မ္းေအးမေနဘူးဆို သက္ေသၿပစရာမလိုေအာင္
ငါ့မွာ .. သိ .. ရ .. တယ္ .... ။
ငါတို ့ ၿဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ၾကတဲ့ ေႏြ ၊ မိုး ၊ ေဆာင္း
ငါတို ့ ၿပန္မရေတာ့တဲ့ ေန ့စြဲမ်ား
ေပ်ာ့ညံ့ညံ့ နင့္မင္းသားခမ်ာ ႏွဳတ္ခမ္းကို ကိုက္လို ့
ေခါင္းငိုက္ စိုက္ရတယ္ ...
ငါတို ့ ထိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ အေအးဆိုင္
ငါ့တို ့ သြားခဲ့ၾကတဲ့ ဘုရားပုထိုးမ်ား
ငါ့တို ့ရဲ ့စကားဟာ
ငါတို ့ရဲ ့ ႏွလံုးသား ၿဖစ္ခဲ့ၾကေပမယ့္ .... ၊
ငါ့အခန္း နံရံ ေပၚက နင့္လက္ေရးဟာ
ငါတို ့အတြက္ ေနာက္ဆံုးအမွတ္တရ
ငါသတိရတိုင္း ထုတ္ထုတ္ၾကည့္မိတဲ့
နင့္ရဲ ့ အကၤ်ီေလး ....
ငါတို ့ တႏြမ္းတလ် ေ၀းခဲ့ၾကတယ္ ...
ငါတို ့ ... တႏြမ္းတလ် ေ၀းခဲ့ၾကတယ္ ...
ငါတို ့ ... တႏြမ္းတလ် ေ၀း ... ခဲ့ၾကတယ္ ...
အခ်စ္ရယ္ ............. ။ ။
